Vrouwen en Politiek

 Toelichting

Op deze pagina’s worden de uitslagen van alle verkiezingen in Nederland  bijgehouden en vooral hoeveel vrouwen daarbij worden gekozen.
Het ideaal van Vrouwenbelangen, een democratisch wenselijke gelijke vertegenwoordiging in aantallen gekozen vrouwen en mannen is na bijna honderd jaar vrouwenkiesrecht nog steeds niet bereikt.
Vooral de gemeenteraden blijven daarbij ver achter.

Onder het overzicht vanaf 1956  kunt u zien dat de invloed van de tweede emancipatiegolf een stijging in de percentages vrouwen laat zien bij alle verkiezingen.
Helaas zette die stijging na de tachtiger jaren van de vorige eeuw niet echt door.

Vervolgens staan alle verkiezingen in groepen van vier jaren bijeen, immers dat is de periode waarin in principe Tweede en Eerste Kamer, Provinciale Staten en gemeenteraden worden gekozen.
Doordat  er deze eeuw nogal wat kabinetten zijn gestruikeld staan er meerdere uitslagen van Tweede Kamerverkiezingen in een periode.
Sinds 1979 staan ook de uitslagen van de verkiezingen van het Europees Parlement in een vijfjarige  cyclus vermeld.

Hieronder kunt u lezen hoe voorkeurstemmen werken en hoe u daarmee meer invloed op het aantal gekozen vrouwen kunt uitoefenen.

**************************************************************************************************************

Vrouwen, Politiek en Voorkeurstemmen

Hieronder kunt u lezen hoe voorkeurstemmen werken en hoe u daarmee meer invloed op het aantal gekozen vrouwen kunt uitoefenen.

Alle stemmen die op een van de kandidaten van een lijst worden uitgebracht tellen mee voor het aantal zetels dat die partij krijgt. Een voorkeurstem gaat dus niet verloren voor een partij, op welke kandidaat die stem ook wordt uitgebracht.

Hoewel er aanzienlijk meer voorkeurstemmen op vrouwen dan op mannen worden uitgebracht, hebben tot nu toe maar weinig vrouwen een zetel veroverd door voorkeurstemmen,
Dat komt omdat een heel groot deel van de voorkeurstemmen wordt uitgebracht op vrouwelijke kandidaten die hooggeplaatst zijn op een lijst en die op grond van die hoge, ‘verkiesbare’ plaats ook zonder die voorkeurstemmen al bijna zeker zijn van een zetel.

Hier het een voorbeeld van de Tweede Kamerverkiezing van 2010:
Het totaal aantal geldig uitgebrachte stemmen was 9.416.001.
Verdeeld over 150 zetels gaf dat een kiesdeler van 62.774.
Om met voorkeurstemmen te worden gekozen is een kwart van de kiesdeler nodig, dat betekende: 15.964 stemmen.
Stel dat een partij 20 zetels haalt, dan krijgen de eerste 20 kandidaten van de lijst een zetel, ongeacht hoe hoog of laag het aantal op hen uitgebrachte stemmen is.
Voorkeurstemmen op kandidaten onder die eerste 20 kunnen wel de volgorde van de lijst veranderen, hoewel ze ook zonder die voorkeurstemmen zijn gekozen. Wel kan het hun positie in de fractie verbeteren als ze veel stemmen halen, maar het levert dus niet meer vrouwen op in de uitslag.
Pas als een vrouw op plaats 21 of lager de kwart-kiesdeler haalt met voorkeurstemmen, krijgt zij een zetel  en vervalt de zetel van de persoon op plaats 20.

Effectief gebruik van voorkeurstemmen

Jammer genoeg weten we voor de verkiezingen niet hoeveel zetels een partij zal halen.  Het enige waarop we enigszins op kunnen afgaan zijn het aantal zetels dat een partij op voorafgaand aan de verkiezingen heeft en peilingen over winst en verlies . Maar peilingen zijn niet meer dan voorspellingen: ze kunnen er best twee of ook meer zetels naast zitten. Toch is het zinvol om onze stem te geven aan een vrouw, die volgens de peilingen net wel of net niet een zetel zal krijgen, of op de eerste vrouw die zonder voorkeurstemmen zeker niet een zetel kan verwerven.

Als alle weldenkende vrouwen en mannen onze stem zo uitbrengen, is de kans het grootst dat we de man-vrouw-balans iets kunnen verbeteren.
Maar ook als die verbetering er niet inzit, heeft deze vorm van stemmen een signaalfunctie: Sinds 1983 bepaalt artikel 4 van onze Grondwet dat mannen en vrouwen, beiden in al hun diversiteit, gelijkelijk het recht hebben om te kiezen en gekozen te worden in algemeen vertegenwoordigende organen.

Maar gelijke rechten impliceert nog niet gelijke kansen, schreef in 2008 Minister Plasterk, toen Coördinerend Minister van Emancipatie, in de vijfde regeringsrapportage over het Internationaal Verdrag inzake Discriminatie van Vrouwen (IVDV of UN-Vrouwenverdrag; New York, 1979). Als bij gelijke rechten bepaalde categorieën burgers systematisch minder gebruik maken van deze gelijke rechten, dan is er iets aan de hand.
Waar blijft het nader onderzoek ?

******************************************************************************************************************************************************************

Rapport Vrouwen in de Verkiezingsuitslagen 2009 – 2011       

rapport-totaal

********************************************************************************************************************************************************************